Kriebelend Onderbenengevoel Bij Theatershow David Byrne
By Raymond Rotteveel, OOR, 25 March 2009 [Link]
Photo by Siese Veenstra

Na een nummertje of tien is er dan uiteindelijk toch 'geen houden meer aan'. De Grote Kale Beveiligingsmeneer (GKB) van Vredenburg Leidsche Rijn probeert het aanvankelijk nog wel, maar de fans op leeftijd die zich - eerst nog schuchter, daarna steeds rebelser en in groteren getale - voor het podium melden om zich oog in oog met David Byrne in het middelbare zweet te dansen, laten zich niet meer wegsturen. De GKB staat erbij en kijkt er een tikkeltje beteuterd naar. Hij heeft z'n best gedaan, maar tegen het kriebelende onderbenengevoel van het nog altijd heerlijk nerveus swingende Crosseyed And Painless kan de goede man niet op. Als Byrne niet veel later dan nog opmerkt 'dat hij zojuist van het management heeft gehoord dat er gedanst mag worden' en vervolgens de magische openingsklanken van Once In A Lifetime klinken, is het hek van de dam.

De drie kwartier voorafgaand aan het 'spontane feestje' laten zich vooral omschrijven als een curieuze, zeg maar gerust vrij surrealistische rocktheatershow. Dat komt deels door de setting (zitten in een theater) en deels door de choreografieën die An Evening With David Byrne: Songs Of David Byrne And Brian Eno domineren. Dat dit geen standaard rockconcert is, wordt vanaf de start (het zwoele Strange Overtones van het laatste Eno/Byrne-album Everything That Happens Will Happen Today) duidelijk. Byrne wordt begeleid door vier muzikanten (drummer, keyboardspeler, bassist en een percussionist met een voor de liefhebber likkebaardend groot arsenaal) en zes achtergrondzangers en -zangeressen die ook een akoestische gitaar kunnen bespelen en op gezette tijden transformeren tot prima ballerina's.

Byrne - evenals zijn begeleiders in vlekkeloos witte kleding gehuld, inclusief witte Fender-gitaar - is de onbetwiste spil en dirigent van het strak geregisseerde geheel. Alles op de bühne draait (letterlijk en figuurlijk) om de nog altijd zeer kwieke zanger/gitarist. Beweegt hij zich al heupwiegend en gitaarspelend naar achter dan staan daar twee dansers klaar om hem 'op te nemen' in een soepel en synchroon uitgevoerd choreografietje. Gaat meneer op een kantoorstoel zitten en draait hij op een kabbelend ritme in de rondte, dan gaan de overige tien muzikanten/dansers ook zitten en volgen zij hetzelfde patroon. Hierdoor wordt het gevoel van een (af en toe te steriele) theatershow versterkt en is de euforie van een dampend rockconcert mijlenver weg. Dat wordt versterkt door het zeer uitgebalanceerde zaalgeluid, dat een afgepast schouwburgvolume (nauwelijks uitgemixte drums) meekrijgt.

Het roept een dubbel gevoel op. Aan de ene kant kun je je benen nauwelijks stilhouden wanneer er een onweerstaanbare Talking Heads-kraker als Houses In Motion langskomt, anderzijds is het wel lekker onderuithangen op je stoel als er gas terug wordt genomen en je op je gemakkie een prachtig liedje als Heaven over je heen kunt laten komen. Totdat de ietwat grijzende rebellen zich dus voor het podium melden en voorstelling alsnog in een concert verandert. De band geeft nog even wat meer gas (het gierende Life During Wartime is fenomenaal), de dansers 'interacteren' nog meer met publiek en de met zichtbaar plezier spelende Byrne verliest zich steeds vaker in psychedelische, aan Robert Fripp herinnerende gitaarsolo's. Met een Jim Carrey-achtige glimlach, die zowel verbazing als gekte verraadt, neemt de rare kwiebus Byrne tot drie keer toe afscheid van Utrecht. We hebben een prima avond gekregen. Een avond die niet meteen ontbrandde, maar naast veel werk van Everything That Happens Will Happen Today genoeg oude juweeltjes bevatte om als meer dan geslaagd te bestempelen. En nee, Het Pak komt vanavond niet uit de kast. Maar een David Byrne die tijdens de toegiften in een tutu (net als de rest van de begeleiding overigens) een knallend Burning Down The House neerzet, is ook wat waard. Dat uitgerekend dat hoogtepuntje geen 'Eno-song' is, ach, daar maalt vanavond helemaal niemand om natuurlijk.

| Top | Tour Reviews | Everything that Happens Will Happen Today |